Ik heb de verhalenjas gekregen van een verhalenverteller in Siberië, die tegelijk dokter en tovenaar is (een sjamaan). Sjamanen hebben op hun jassen allemaal touwtjes, veren, spiegels, kralen, belletjes en gebruiksvoorwerpen. Al die voorwerpen vertellen wat over het leven van de sjamaan.
Zo ook in dit geval. De man van wie ik de jas en de hoed kreeg, verzorgde zijn gebit goed - vandaar de tandenborstel. Hij was een onderzoeker, vandaar het vergrootglas. Hij was de enige in zijn dorp die kon schrijven, vandaar de pen. Hij hield van kruidenthee, vandaar het zeefje op zijn hoed enzovoorts.
De Sjamaan verbaasde zich erg over het feit dat wij in Nederland van alles in de vuilnisbak gooien. Elk voorwerp vertelt iets over je zelf. Je gooit dus iets van jezelf weg. Je moet dus zuinig zijn op je spullen!
Maar waarom begin je zo'n activiteit met een verhaal?
Het meeste wat mensen onthouden, komt van verhalen. Vaak zie je die verhalen op TV en herken je ze niet meer zo als verhalen. Maar gelukkig kun je ook nog uit het hoofd verhalen vertellen.
Een verhalenverteller maakt graag gebruik van attributen. En een jas en een hoed met voorwerpen zijn daarvoor ideaal. Het trekt de aandacht. De kinderen willen meteen weten waarom je zo'n rare jas aan hebt. Bovendien geeft het houvast. De spullen die aan de jas hangen zijn de onderdelen van je verhaal.
Je moet wel zorgen dat je geloofwaardig overkomt. Dus speel niet alsof je de Sjamaan zelf bent. Een verteltruc is dat je de jas gekregen hebt/ of dat je het verhaal van iemand hebt gehoord. Daarna geloven je toehoorders je. Zelf moet je er eigenlijk ook in geloven. Dus het moet voelen alsof je de sjamaan zelf bent, maar het toch in de derde persoon vertellen.
Om zelf in je eigen verhaal te geloven, is het handig om de jas zelf te maken, en hem niet te huren/kopen in een feestwinkel.
Ook moet je het verhaal niet uit je hoofd leren. Houdt de boodschap die je wilt vertellen met je verhaal in de gaten. En schrijf een paar steekwoorden op. Van mij hoeven de toehoorders ook niet perse te zitten. In dit geval wilden de kinderen allemaal kijken wat er aan de jas hing, dus kwamen ze heel dichtbij. Dat is prima, want zo krijg je interactie. Interactie is zeker bij het vertellen aan kinderen super belangrijk. Waak er wel voor dat de kinderen het verhaal niet van je overnemen.
Kleding die iets over jezelf vertelt is niks bijzonders, en komt ook in onze cultuur nog voor. Wat vertelt deze trui bijvoorbeeld over het kind dat hem draagt?
